U organizaciji Istraživačkog centra za prostor (ICP) u ponedjeljak, 23. septembra, u Banjaluci je počela radionica small SCALE Thinking construction, koja će trajati do subote, 28. septembra.
Učesnici radionice su studenti arhitekture, građevinarstva i geodezije sa Arhitektonsko-građevinsko-geodetskog fakulteta Banja Luka i Arhitektonskog fakulteta u Sarajevu, uz podršku tima mentora small SCALE tima Istraživačkog centra za prostor. Oni će tokom sedam dana raditi na izgradnji Otvorenog amfiteatra – drvene strukture male razmjere na zelenoj površini između kompleksa objekata Univerziteta u Banjaluci i rijeke Vrbas u naselju Obilićevo.
Otvoreni amfitetar predstavlja višefunkcionalnu drvenu platformu (pogodnu za veliki broj korisnika i različite načine koriščenja), koja ukazuje na potencijal predmetnog prostora i označava početak njegove transformacije ka novom univerzitetskom parku.
Osim praktičnog rada na tesarskim radovima sa drvetom i završnim radovima obrade drveta, studenti imaju priliku da kroz urbane šetnje upoznaju urbanistički razvoj, arhitekturu i kulturu života grada Banjaluka. Radionicu čini i niz predavanja o konceptu urbanog javnog prostora, studiji malih intervencija u prostoru, drvetu kao građevinskom materijalu, te potencijalima gradnje drvetom u lokalom kontekstu, a predavači su doc. dr Isidora Karan, Zoran Vuković, doc. dr Darija Gajić i doc. dr Diana Stupar. Takođe, studenti će imati nekoliko praktičnih prezentacija i kratkih obuka o gradnji drvetom, njegovoj obradi i upravljanju sa mašinama i alatima.
Radionica se realizuje i finansira kao prvi u nizu projekata kandidovanih od strane Tima za male intervencije u prostoru Grada Banjaluka, uz podršku Arhitektonsko-građevinsko-geodetskog fakulteta Univerziteta u Banjaluci i Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, te donacije kompanije Aragosta invest, WMTA ustanove za stručno usavršavanje odraslih i Tamarisa, istakli su u ICP-u.
Regionalni uspjeh projekta
Projekat je ranije ove godine zabilježio uspjeh na regionalnoj arhitektonskoj sceni, s obzirom da je, od strane međunarodnog žirija, izabran u zvaničnu selekciju izložbe, u kategoriji ideja Collegium artisticum – Arhitektura 2019 u organizaciji Asocijacije arhitekata u BiH i Ulupubih – Udruženja primijenjenih umjetnika i dizajnera BiH.
Za podsjećanje, projekat Otvorenog amfiteatra je nastao u okviru small SCALE radionice Design thinking – Herit City, koja je u aprilu prošle godine održana na Arhitektonsko-građevinsko-geodetskom fakultetu Banjaluka i Arhitektonskom fakultetu u Sarajevu.
Prošlogodišnja radionica je realizovana zahvaljujući podršci projekta HERD – univerzitetske saradnje između NTNU – Norveškog univerziteta za nauku i tehnologiju u Trondhajmu, Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu i Arhitektonsko-građevinsko-geodetskog fakulteta Univerziteta u Banjoj Luci, kojim je koordinisao prof. dr Markus Schwai i koji je finansiralo Ministarstvo spoljnih poslova Norveške.
Small SCALE tim Istraživačkog centra za prostor prošle godine su činili studenti Aleksandar Šepa, Jovana Janjić, Nataša Lizdek, Vladana Milanović (studenti arhitekture), Stefan Narić, Lazar Zolak, Slađana Momčičević, Slaviša Zakić, Momir Stanković (studenti građevinarstva), Miroslav Vujasinović, Zoran Kokeza studenti geodezije (UNIBL AGGF), Jill Saunders, Stefanie Stanke, Åsne Kvalne, Irhana Šehović (Norveški univerzitet za nauku i tehnologiju NTNU), Selma Jukić i Kerim Hadžić (AF UNSA), te mentori dr Igor Kuvač dipl. inž. arh., Radovan Vukomanović master građ., Slobodan Peulić master arh., doc. dr Isidora Karan, dipl. inž. arh., Una Umićević master arh. i Slavko Vasiljević master geodezije (ICP i UNIBL AGGF), prof. dr Mladen Burazor dipl. inž. arh., Emina Alić master arh. (AF UNSA), prof. dr Markus Schwai dipl. inž. arh., dr Ellen Aga Kildal dipl. inž. arh. (Norveški univerzitet za nauku i tehnologiju NTNU).
Ove godine, timu su se priključili studenti Ana Grujić, Elma Begić, Emina Alić, Lamija Omerbegović, Dunja Krvavac i Razija Kruškić sa AFS-a, te Nada Danilović, Nikolina Šupić, Sara Lakić, Dragana Zorić, Dejan Vulić, Aleksandar Marić, Zorica Marković, Milica Ćetojević, Nikolina Đurđević, Stefana Marčetić, Marko Ćosić, Biljana Petrović, Slaven Cvijanović, Nemanja Petković i Jelena Mamlić, sa AGGF-a.
Koncept otvorenog amfiteatra
Lokacija obuhvata neizgrađen otvoren postor – zelenu površinu između kompleksa objekata Univerziteta u Banjaluci i rijeke Vrbas u naselju Obilićevo.
Parcela predstavlja urbanu prazninu obraslu travom sa samo nekoliko nasumično raspoređenih stabala, bez drugih funkcija, čije je korišćenje svedeno na prolaženje spontano utabanim stazama. Davno izgrađen kružni skver u sredini je zarastao i gotovo nevidljiv, tako da lokacija nema elemente urbanog standarda koji bi defnisali mjesto.
Objekat je smješten u krajnjem zapadnom (perifernom) dijelu parcele, tako da svojom pozicijom ne narušava postojeću zelenu strukturu livade. Sa druge strane urbanistička postavka sa velikim brojem potencijalnih korisnika, pokušava da ukaže na neiskorišćene vrijednosti prostora, koje je moguće aktivirati nizom malih akupunkturnih intervencija, koje je tek potrebno osmisliti.
Konceptualna postavka ističe značaj kulturnog nasljeđa grada Banjaluke, osvrćući se na poznate obrasce korišćenja prostora, na epitet zelenog i pejzažnog grada, te njegovu nedovršenost.
Rješenje predstavlja višefunkcionalnu modularnu strukturu, pogodnu za različite vrste korišćenja- jednako studenata i zaposlenih na Univerzitetu, kao i drugih građana koji aktivno koriste prostor između objekata Univerziteta i rijeke Vrbas.
Prema tome, struktura ima potencijal da postane mjesto susreta i komunikacije između Grada i Univerziteta, te da podstakne bolju međusobnu povezanost. Osim za igru, vježbanje, odmor i druge aktivnosti, struktura se može koristiti kao učionica na otvorenom, te slobodne aktivnosti studenata.
Arhitektura u potpunosti odražava prirodnu strukturu lokacije, logiku konstrukcije i materijala, te koncept iskrenosti u arhitekturi. Svedena je na strukturu drvene konstrukcije koja ostaje otkrivena i vidna, tako da i sama predstavlja objekat izučavanja.
Drvena platforma predstavlja “naboranu” dinamičnu formu koja se fragmentisano, u nepravilnom ritmu razvija prema kosini preko koje se u formi nepravilne strukture stepeništa konačno penje do vrha nasipa gdje kulminira sa nekoliko usitnjenih vertikala. Drvena konstrukcija je prožeta zelenilom, a poseban kvalitet dobija u korespodenciji sa nizom listopadnih stabala koji joj daju kvalitet trodimenzionalnosti, dodatno naglašavaju podužni pravac pružanja i stvaraju ugodan hlad za vrijeme vrućih ljetnjih dana.
Izvor: eKapija
