– Dragan i Dalibor su kod mene od 2016. godine, a iako sam na početku imala dosta nesigurnosti i strepnji, jer se ranije nisam susrela sa djecom sa Daunovim sindromom, nikad se nisam pokajala što sam ovim dječacima pružila dom.
Priča za “Nezavisne” Mira Komljen iz Banjaluke, hraniteljka blizanaca sa Daunovim sindromom, koji sada imaju 12 godina, te dodaje da je prvi susret sa dječacima i za nju i njih bio veoma stresan, jer su se oni morali iseliti iz jedinog doma za koji su do tada znali.
“Oni su odrastali u ‘Kolevci’ u Subotici, to je ustanova za djecu s poteškoćama u razvoju, a ja sam ih prvi put vidjela na parkingu u Beogradu”, kaže Komljenova.
Vožnju od Beograda do Banjaluke Komljenova pamti kao veoma stresnu, jer su se dječaci cijelim putem bunili.
“Bili su mali i u pelenama, nisu znali ni da pričaju. Bunili su se jer su bili istrgnuti iz sredine koja im je bila poznata, u kojoj su funkcionisali, a sada su se nalazili u autu s nepoznatim osobama”, priča Komljenova.
Ističe da su i prvi mjeseci koji su uslijedili nakon dolaska dječaka u njihov dom bili napeti, jer je mnogo toga tek trebalo da nauče.
“Oni su dobra djeca, idu u školu i u Servisni centar ‘Dajte nam šansu – Zvjezdice’. Krenuli su i na folklor, vole da se igraju, plešu, pjevaju, vole nastupe”, kazala je Komljenova.
Komljenova je i majka troje odrasle djece, sina i dvije kćerke, te kaže da se prvo s njima morala konsultovati kada je odlučila da se bavi hraniteljstvom.
“Sin ne živi sa mnom, a kćerke su me u potpunosti podržale, za njih je to bila divna ideja”, rekla je Komljenova.
Dodaje da se nikada ranije nije susretala sa djecom sa Daunovim sindromom te da je savjete tražila i na internetu, na kojem se djeca s ovim sindromom često opisuju kao mirna i umiljata, zbog čega ih nerijetko zovu i djeca sunca.
Istakla je da su za razliku od opisa na internetu Dragan i Dalibor veoma živahni dječaci, ali da su istovremeno i poslušni.
Iako joj je život s osobama sa Daunovim sindromom do tada bio nepoznat, hraniteljstvo nije, jer je i njena majka bila hraniteljka.
Dodaje da iako je ranije radila različite poslove, u hraniteljskom poslu zaista najviše uživa.
“Ljubav koju čovjek dobija od te djece i koju im pruža vrijedi svakog uloženog truda”, istakla je Komljenova.
Onima koji se dvoume da li da postanu hranitelji, posebno hranitelji djeci s poteškoćama u razvoju, Komljenova poručuje da je za to potrebna samo ljubav.
Izvor: Nezavisne
