Prvi bioskop u Banjaluci je otvoren u Ulici Bana Milosavljevića, na mjestu gdje se nalazio objekat “Rudevića kuća”. Otvorio ga je Moric Gotlib, urar i draguljar, 20. maja 1911. godine čime je značajno obogatio kulturni život grada. Prvo kino u Banjaluci se zvalo “Elektro-bioskop”.
Moric Gotlibga je već 31. avgusta 1911. prodao Ignacu Faulveteru. Prve filmske kadrove o Banjaluci snimila je firma „Pathe Freres” juna 1914, kad je snimala film o prirodnim ljepotama Bosne i Hercegovine. Film je sačuvan i 4. aprila 1920. donesena je odluka da se otkupi. Drugo filmsko snimanje Banjaluke bilo je u avgustu 1935, kad je u Banjaluku doputovao Franjo Ledić, suvlasnik Narodne filmske industrije u Zagrebu. On je 16. avgusta 1935. započeo snimanje kadrova u Banjaluci za film o EEE Vrbaskoj banovini.
Nekadašnje kino Komunističke partije „Union” od 23. decembra 1921. postalo je vlasništvo Antonije Stevanović i Ljubomira Dimitrijevića. Ime je promijenjeno u „Balkan”. Dimitrijević je ostao vlasnik do 4. decembra 1930. Kino „Edison” bilo je vlasništvo Josifa Gasparidesa. Od njega je 10. septembra 1925. godine kino kupio Vlado Milanović i vodio do 25. septembra 1937. Mladen Ćurčija, vlasnik moderne parne pekare, otvorio je Ton-kino „Građanski”. Na temelju dozvole od 12. februara 1937. godine kino je preselio u Aleju. Pola godine iza toga, 24. septembra 1937, Mladen Ćurčija je registrovao „Luksor-ton kino” i „Palaston kino”, oba moderno opremljena.
Na mjestu nekadašnjeg bioskopa, u “Parkiću”, sagrađeni su objekti SPC-a, u kojem su sada smještene različita republičke institucije.
Ploču na kojoj kao podsjetnik stoji da je prvi bioskop u Banjaluci 20. maja 1911. godine osnovao Moric Gotlib, pod nazivom “Elektro-bioskop”, svečano je otkrio Dragoljub Davidović, gradonačelnik Banjaluke.2011. godine na inicijativu Asocijacije za vizuelne umjetnosti “Fenix art”, a uz pomoć Akademije umjetnosti Banjalučkog univerziteta i Rotari kluba.
