Stariji navijači Borca dugo će pamtiti 9. decembar 1987. godine, kada je Borac, kad je “upekao minus” na Gradskom stadionu, nadoknadio 3:0 iz prvog meča sa novosadskom Vojvodinom i rezultatom 6:1, uz četiri gola sjajnog Senada Lupića, izborio nastup u polufinalu Kupa Jugoslavije (koji je kasnije i osvojio).
A samo 21 dan ranije, baš na tom prvom meču, 18. novembra, po prvi put je na jednom stadionu istaknut transparent – VULTURES (Lešinari)! Bio je to prvi put da se, pored uobičajenih navijačkih “fazona”, navijači okupe pod jednu zastavu, željni “nešto drugačije” podrške, koja je u to vrijeme sve jače zahvatala bivšu Jugoslaviju.
Još jače “lešinarsko ludilo” Banjaluku je zahvatilo nakon maja 1988. godine, odnosno nakon osvojenog Kupa Jugoslavije. Prenosilo se sa meča na meč, bez obzira gdje se igralo, pa je taj fanatizam morao da se preseli na teren, gdje su Borčevi fudbaleri 1989. godine po četvrti put izborili nastup u Prvoj ligi Jugoslavije.
A tamo – Beograd, Sarajevo, Split, Ljubljana, Skoplje, Rijeka, Zagreb, Podgorica (tada Titograd) – nema tog dijela onoga što se danas zove region, a gdje Lešinari nisu stigli!
Znalo je da bude “vruće”, ali, nažalost, i tragično, pa se tako pamti sezona 1990-91, odnosno prva utakmica polufinala Kupa Jugoslavije između Hajduka i Borca, kada je Torcida, uz pomoć redara na stadionu, prodrla na tribinu gdje su se nalazili Lešinari.
Nekoliko mjeseci kasnije, od posljedica batina dobijenih na Poljudu, preminuo je jedan od najvatrenijih članova grupe, 23-godišnji Antonio Kirčanov…
Kada je izbio rat na prostorima SFRJ, veliki broj Lešinara morao je da zaduži vojnu uniformu, a sredinom novembra 1991. godine, kao dobrovoljac u okolini Zadra poginuo je možda i jedan od simbola grupe, SAŠA KONČAR…
Tokom ratnih dejstava, utihnula je navijačka euforija, a oživljena je već 20-ak dana poslije završetka rata – na epskom revanšu drugog finala Kupa Republike Srpske, igranog 23. decembra 1995. godine, a u kojem su se na Gradskom stadionu sastali Borac i Rudar Prijedor (3:2).
Lešinarsku priču nastavila je “neka nova garda”, koja je sada pohodila neke druge gradove poslije formiranja Prve lige RS – Prijedor, Gradišku, Doboj… a nešto kasnije, poslije formiranja zajedničke Premijer lige, i one u FBiH: Sarajevo, Tuzlu, Zenicu, Mostar…
Malo je poznato široj javnosti da su baš Lešinari prva navijačka grupa koja je prešla entitetsku liniju nakon rata i pojavila se na stadionu u Čitluku, na gostovanju ekipi Brotnja.
Poslije rata, Lešinari su bili aktivni i na rukometnim i košarkaškim utakmicama, pa se tako, prije svega, pamti “ludilo” kada je tadašnji Borac Nektar igrao na evropskoj sceni, u Kupu Radivoja Koraća i Kupu Rajmonda Saporte, ali i kada je vojevao “ljute” bitke sa Igokeom za domaće trofeje…
Od marta ove godine, Lešinara, nažalost, nema na tribinama zbog svjetske pošasti – pandemije korona virusa – koja nije zaobišla ni Bosnu i Hercegovinu.
Mečevi se igraju pred praznim tribinama, a mnogi se nadaju da će tako biti još kratko, i da će Lešinari uskoro ponovo formirati prepoznatljivi korteo…
Izvor: Mondo
