Ali istina je surovo realna. Velika većina “banjalučana” koja se divi postavljenoj rasvjeti oko zidina Kastela nikada ili skoro nikada nije prošetala oko Kastela. Ne kaže narod džaba ” Što šarenije to budali draže”. Nije mi namjera vrijeđati ikoga ali osjećam se uvrijeđenim kada se uloži 800 hiljada maraka u kratkoročni sjaj koji je lijep samo noću, izdaleka. Kada se samo priđe zidinama Kastela vidi se sav maćehinski odnos sadašnje gradske garniture prema ovom biseru grada. Uz zidine odnosno iz zidina bukvalno raste drveće. Prostor oko tvrđave je prljav, zapušten, a u pojedinim dijelovima i opasan zbog mogućnosti rušenja zidina. Da, rušenja zidina koje sada super svijetle za “Selfi”. Da građani Banjaluke su dali 800 hiljada da osvijetle svoju sramotu.
Rekonstrukcija većeg dijela zidina Kastela je urađena 2018. godine u šta je tada uloženo 9,1 miliona KM, novca Evropske unije i grada. Tada nije bilo dovoljno sredstava da se obnovi dio zidina uz ulaz koja “gleda” na pijacu.
Sa ovih 800 hiljada KM se moglo mnogo toga uraditi na rekonstrukciji i zaštiti ovog nacionalnog spomenika, ali živimo u vremenu lažnog sjaja i “čarolije” kojom smo valjda svi pomalo opijeni.
Tvrđava Kastel je proglašena nacionalnim spomenikom BiH. Prostire se na površini od 48.000 kvadratnih metara, od čega je unutar bedema 26.610 kvadrata. Bedeme čini devet bastiona i dvije kule. Kula na ulazu na Kastel je izgorjela u požaru i samo je djelimično obnovljena. I ona je osvjetljena kao i “Artiljerijska kasarna” koja samo što se nije srušila u Vrbas.
