U Banjaluci živi sedam puta više žena nego muškaraca. Zvuči privlačno, ali – nije istina. Statistike svjedoče da u ovom gradu živi podjednak broj stanovnika oba pola. Famoznih banjalučkih 7:1 urbana je legenda koja traje decenijama i koju prate različita tumačenja.
Da je tako potvrdili su poslednji popis stanovništva, ali i procjene Zavoda za statistiku RS o brojnom stanju u 2017. godini. Pokazalo se da je i prošle godine, kao i 2013. kada je obavljen posljednji popis, istina, u Banjaluci živjelo nešto više žena, nego mušaraca, ali je razlika tričavih 4 odsto. Iii tačnije, na 100 muškaraca u Banjaluci ne “dolazi” 700 žena, nego svega njih 103 do 104. Tako je 2017. u Banjaluci živjelo ukupno 183.557 stanovnika, od čega 87.920 muškaraca i 95.437 žena, što znači da u banjalučkoj demografiji nije bilo značajnijih pomaka u odnosu na 2013.
Mada su pojedini novinari i lokalni analitičari tvrdili da je popis 2013. “srušio mit” o brojčanoj nadmoći Banjalučanki, ni to nije istina. Naprotiv, raniji popisi pokazuju da je odnos muško-ženskih snaga bio čak više izjednačen nego danas, pa su se razlike mjerile ne u procentima, nego u promilima.
Po popisu iz 1991. Banjaluka je imala ukupno 195.692 stanovnika, od čega 97.110, odnosno 49,62 odsto muškaraca i 98.582, odnosno 50,38 odsto žena. Dakle, razlika je iznosila manje od četiri promila.
Od četiri promila na četiri procenta razlika je porasla zbog gubitaka u ratu, ali i zbog većeg iseljavanja muškog stanovništva, navode demografi, ali tvrde da je ovaj odnosu i dalje u okviru svjetskog prosjeka i da ne čini Banjaluku ni po čemu posebnom.
– Legenda o Banjaluci kao gradu žena jeste lijepa i afirmativna, ali nema veze sa stvarnošću – tvrdi demograf Stevo Pašalić.
O tome otkud potiče legenda o gradu žena postoje brojna tumačenja. Muški poznavaoci lokalnih prilika skloni su verziji da Banjalučanke atraktivne, dotjerane i lijepe žene, pa se na ulicama Banjaluke, zbog njihove upečatljivosti stiče utisak da ih ima mnogo više. S druge strane, u feminističkim krugovima prevladava mišljenje da su u Banjaluci žene javno vidljivije, nego u drugim gradovima BiH i regiona.
– Još krajem 19. i početkom 20. vijeka Banjalučanke su radile u fabrikama, studirale na univerzitetima, bile vlasnice krojačkih salona i sindikalne aktivistkinje. Zbog povoljnog geografskog položaja u Banjaluci je uticaj zapadne kulture bio jači nego u drugim gradovima BiH, što je vjerovatno imalo uticaja i na javnu vidljivost žena, pa i na stvaranje ove urbane legende – kaže Dragana Dardić, izvršna direktorka Helsinškog parlamenta građana Banjaluka.
Izvor: Srpkainfo
